หมา ( ถิ่น-ใต้ )

ชื่อ : หมา ( ถิ่น-ใต้ )

ลักษณะ :

ภาชนะสำหรับตักน้ำและของเหลว มีหลายชนิด เช่น ทำด้วยยอดใบจากคลี่ซ้อนกันเป็นแผ่น   แล้วรวบหัวรวบท้ายมัดด้วยตอกก้านจาก แล้วผูกไขว้กันเป็นหูสำหรับจับหรือเป็นที่ผูกเชือกสำหรับใช้ตักน้ำจากบ่อเรียก หมาจาก หมาชนิดนี้ทำมากที่อำเภอปากพนัง อำเภอหัวไทร และอำเภอใกล้เคียงในจังหวัดนครศรีธรรมราช   นอกจากจะใช้หมาจากตักน้ำแล้วยังใช้วิดน้ำเรือ ตักน้ำหวานหรือน้ำตาลจากกระทะได้ด้วย

หมาต้อทำจากกาบหมาก โดยนำกาบหมากมาพับแล้วเย็บด้วยหวายคล้ายกระทงหรือถัง มีหูสำหรับจับหรือใช้เชือกผูก ลักษณะการใช้คล้ายกับหมาจากหรือถังตักน้ำ หรือน้ำถุ้งของภาคเหนือ

หมาต้อเหลาชะโอนหรือหมาเหลาโอน ทำจากกาบต้นเหลาชะโอน มี๒ชนิด ชนิดที่ทำหูยึดสองข้างไขว้กัน เรียก หมาโผ้ ชนิดที่ทำหูสอดเข้าหากัน เรียก หมาเหมีย

ที่มา : รศ.วิบูลย์ ลี้สุวรรณ (๒๕๔๖).พจนานุกรมหัตถกรรมเครื่องมือเครื่องใช้พื้นบ้าน. หน้า ๓๒๔.